Σήμερα δεν είναι η μέρα μου..

Σήμερα δεν είναι η μέρα μου.. δεν είμαι καλά.. λογικό.. ξενύχτησα πάνω στη δουλειά, κοιμήθηκα 10 ως 12 το μεσημέρι και όταν ξύπνησα ήμουν χειρότερα από πριν... ξέρετε, στομάχι, κεφάλι... και φυσικά με μόνο 2 ώρες ύπνου η νύστα δεν πέρασε... και μέσα σε αυτό το χάλι με πιάνει και το παράπονο, με πνίγει η θλίψη, σκέφτομαι αυτά που θα ήθελα να κάνω και δεν μπορώ... προσπαθώ να λογικευτώ.. λέω "αύριο που θα είμαι ξεκούραστη όλα θα είναι πάλι όμορφα, οι σημερινές σκέψεις αποτέλεσμα ενός ταλεπωρημένου μυαλού, θα εξαφανιστούν" αλλά τίποτα.. δεν έχω χρόνο για να ασχοληθώ με τις τέχνες μου και αυτό με σκοτώνει.. και όταν έχω έστω και λίγο χρόνο ελεύθερο για μένα, λείπει η εμπνευση.. και όταν έρθει η στιγμή της έμπνευση και αρχίζω και ταξιδεύω σε νέες ιδέες και δημιουργίες, χτυπάει το τηλέφωνο.. είναι ο πελάτης που θέλει να του μάθεις τηλεφωνικά και με λίγα λόγια όλες τις γνώσεις που εσύ απέκτησες τόσα χρόνια σπουδών και εργασίας... πάει η έμπνευση, όπως ήρθε, έφυγε... η δουλεία δεν αφήνει τίποτα άλλο, οι πελάτες σου κάνουν πλύση εγκεφάλου... το μυαλό μένει άδειο... τα μάτια δαχρυσμένα... η καρδιά πονάει... και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, είναι και το εποχιακό ασθμα... με το αερολίν όπου πάω γιατί ξεμένω από αέρα... είναι και το παιδί που δεν βοηθάει καθόλου στις δουλείες του σπιτιού, είναι στην εφηβεία και έχει και τα νεύρα της .. και νιώθω μια πίεση στο στήθος... θέλω βοήθεια στις δουλειές, θέλω περισσότερο χρόνο ελεύθερο, χρειάζομαι ξεκούραση, να χαλαρώσω... και φως δεν βλέπω... θέλω μια αγκαλιά, να χωθώ μέσα και να κρυφτώ από όλα...

και μετά προσπαθώ να λογικευτώ.. λέω "αύριο που θα είμαι ξεκούραστη όλα θα είναι πάλι όμορφα, οι σημερινές σκέψεις αποτέλεσμα ενός ταλεπωρημένου μυαλού, θα εξαφανιστούν" αλλά τίποτα..